Geen Lillte Lion’s head… dan maar een Giraffenhoofd! + Eerste dagen werken

Geen Lillte Lion’s head… dan maar een Giraffenhoofd!

Het is nu de 9e en ik begin nu al te merken dat ik heel hard moet nadenken wat ik heb gedaan de laatste dagen! Ouderdom slaat toe denk ik.. bijna 22 dusja.

Ga maar even goed op een stoel zitten hoor.. Here we go! 😉

Dinsdag was het een petdag hier, dus even lekker naar Somerset mall geweest om te shoppen. Aangezien het een stuk kouder is dan ik dacht, heb ik onder andere een trui en joggingsbroek erbij gekocht. Niet dat ik die niet mee had natuurlijk. Dit is alleen maar een smoes om weer nieuwe kleding te kopen. Ik heb in een winkeltje ook nog even de film Deadpool gekocht (2 euro), omdat ik die gewoon nog steeds niet had gezien! Dus heb weer even lekker kunnen lachen. Mijn buikje moet ook een beetje wennen aan het eten en de olijfolie vooral, dus we doen een dagje rustig aan.

De dag erna was een hele leuke dag! Ik zou met Lea, haar vriend en wat vrienden van hen naar Little Lion’s head gaan om die te beklimmen. Dit was pas rond 4 uur, dus ik had nog lekker wat tijd om naar Giraffe House te gaan. Allereerst even tanken, want na rond 180 Km was mijn tank half leeg en hier moet je dat goed bijhouden.. net als de olie en bandenspanning  die je elke keer moet checken. Gelukkig kan je gewoon in je auto blijven zitten en komt er vanzelf iemand naar je toe die je tank volgooit, je ramen schoonmaakt en alles voor je checkt. Ik vroeg of hij toevallig ook mijn appartement niet even kon doen, maar helaas.. Ik heb hem een fooi gegeven van R10. Dat is zeg maar nog geen euro. Ik vind fooi geven wel lastig want ja, als ik iedereen een enorme fooi moet geven voor elke keer dat ik boodschappen doe, tank of uit eten ga, dan gaat het wel heel hard. Ik hoorde vandaag ook dat de mensen op de parkeerplaatsen dus helemaal niet officieel daar werken. Ze wijzen je een plek aan (waar je al 3 min stond) en zeggen vervolgens: Ik heb geholpen met parkeerplek! Uhm ja thanks, ik had hem zelf nog niet gezien.. Ach, hier heb je R5 en dan zijn ze meestal dankbaar. Wat is dan ook een eurotje eigenlijk toch?

Maar goed heel verhaal over het tanken. Waar ik dus naartoe ging was het Giraffe house. Ze hebben daar precies 2 hele Giraffen. Ja ja, geen grap. Gelukkig hadden ze ook andere dieren, zoals zebra’s, vogels, zwijnen, papegaaien, geiten en nog een aantal dieren.

Schalk is de naam van degene die daar werkte en me nu ongeveer stalkt op Whatsapp. Schalk stalk. Hele lieve jongen en hij wilde me wat tips sturen voor een regenachtige dag. Nou met die regenachtige dag bedoelde hij zichzelf mee blijkbaar. Maar goed, ik kreeg dus een geel bakje met voer en heb het park een beetje rondgelopen. Omdat ik helemaal alleen bij de Giraf stond kwam hij heeeeel dichtbij. Ik wilde een selfie maken en op de camera zag ik ineens dat immense hoofd achter me opdoemen. Ik schrok zo erg dat de tranen in m’n ogen stonden! Al lachend.. Hij at de hele tijd uit m’n hand en kon hem aaien. Echt bizar hoe groot hij is zo dichtbij! Zo mooi zijn ze, echt wauw!

Aan het einde had ik nog zoveel voer over dat ik het aan de schoolkinderen begon uit te delen. Nou, ik heb dus een uur lang uitgedeeld en kreeg zelfs de kindertjes achter me aan! Ze wilden met me op de foto en wilde graag samen naar de Giraf toe! Wat een poepies.

Toen ik naar huis reed, kreeg ik een appje dat Lion’s head niet door kon gaan vanwege de enorm harde wind die er staat. Je zou zo van de berg geblazen worden. En die wandeling is niet perse het laatste wat ik zou willen doen zeg maar, dus dan maar even uitstellen. We zijn toen maar voor een lekkere koffie bij een café gaan zitten. Ze hadden hier ook hele lekkere smooties! Zelfs die met groenten vond ik lekker.. ja mam echt waar 😉. Lea nodigde me hierna uit om bij haar te gaan eten. Ze verblijft bij vrienden van haar vader voor 3 maanden. Ze wonen in Croydon Olive Estate en het is net zo fancy als het klinkt!! Het is een soort afgeschermd dorp met enorme huizen. Allemaal hele gave witte gebouwen met mooie tuinen. Het stel heeft ook een tweeling van 5 jaar (jongens) en we hebben samen gekookt en heerlijk gegeten. Ook klikt het heel erg goed met Lea, we hadden de hele avond de slappe lach en hebben precies dezelfde droge humor. Het stel dat daar wonen nodigden me gelijk uit voor een concert waarin zij zelf zingt en voor een echte afrikaanse BBQ! Heerlijk om zo lekker te lachen en wat meer aanspraak te hebben hier.

Toen was het vrijdag en was het tijd voor de eerste werkdag bij Heartlands! Om 6 uur mijn bed uit, half 7 mijn auto in en gaan.. Ze hebben 3 afdelingen: Baby’s, dit zijn er momenteel 4 en de kleinste is pas 2 maanden oud en de oudste is 4 maanden. Daarnaast hebben ze de grootste afdeling: the nursery, hier zijn alle kinderen die goed kunnen kruipen tot 6. Ze hebben nu alleen maar kids tot een jaar of 2 en kunnen ook nog niet (goed) praten. De laatste afdeling is met kinderen die speciale zorg nodig hebben. Zo hebben we een meisje dat iets mist in haar hersenen waardoor ze niet vol gaat zitten en gewoon eet tot ze in slaap valt… Dit is zo heftig dat ze overgewicht heeft en sommige kinderen hebben een ernstige vorm van obesitas. Ook hebben we 2 kindjes die geestelijk of lichamelijk een handicap hebben en meestal beide. Dit komt door verwaarlozing, drugs, alcohol of sigaretten gebruik tijdens te zwangerschap. Het jongetje wat zo mager is kreeg 1 keer per week een beetje eten en lag alleen maar in de hoek. Het is erg zwaar om deze kinderen te zien en vind het ook heel moeilijk hiermee om te gaan. Dit is waarschijnlijk ook wennen, maar emotioneel is dit nog moeilijker dan de ‘normale’ kindjes om het maar even zo te zeggen.

Maar ook deze ‘normale’ kinderen hebben al problemen of gaan ze krijgen. Deze kinderen hechten zich niet aan 1 persoon (de ouder(s)), waardoor ze vaak een hechtingsstoornis ontwikkelen. De gevolgen hiervan zijn erg lastig voor bijvoorbeeld adoptieouders. Mocht je er interesse in hebben kan je de 4 vormen van hechting opzoeken, waaronder de ‘veilige hechting’… zoals het dus zou moeten zijn.

Ik sta deze 3 dagen bij de baby’s en op dag 2 (vandaag) kreeg ik de leiding over de baby afdeling. Dit begint met de flesvoeding voorbereiden, wakker worden, badderen, verschonen, aankleden en voeden. Maar doe dit nou met 4 baby’s die allemaal aandacht willen en honger hebben.. ja dat is inderdaad best pittig! En vooral triest, omdat je het liefst ze allemaal super veel aandacht geeft, maar dit kan gewoon niet. Zelfs het flesje geven is soms in bed met een dekentje eronder, zodat ik mijn handen vrij heb voor de ander. Kan je je voorstellen dat je je eigen kind snel in bad doet, verschoont en in bed legt met de fles in der mond? Nee…, nou ik dus ook niet, maar ik kan niet anders. Gelukkig heb ik 10 uur lang de tijd om ze te knuffelen en oefeningen met ze te doen. En als ze lekker allemaal slapen help ik in de oudere groep!

Om 12 uur gaat tot half 3 het licht uit en is het stil. En wat doe je dan? Uhm ook slapen blijkbaar haha… Nou ben ik niet zo goed in middagdutjes, dus dan maar lezen of filmpje kijken? Dit is best lastig als de een ligt te snurken en de ander te ruften in haar slaap. En nee ik heb het niet over de Baby’s helaas…..

Gelukkig heb je als je bij de baby’s werkt genoeg te doen en ben je gelukkig af en toe nodig als iemand huilt. Anders zou ik zeker in slaap vallen! Vandaag hebben ze me om half 5 naar huis gestuurd, omdat ik er blijkbaar uitzag alsof ik van mijn stokkie zou gaan. Eerlijk gezegd voelde ik me ook wel zo. Vanavond lekker vroeg slapen en dan nog 1 dagje werken.

Over het algemeen is het echt heel leuk en schattig. Het enige wat ik tot nu toe mis is echt iets meer met de ontwikkeling bezig zijn. Mij was verteld dat er ook veel kinderen van een jaar of 5/6 zouden zijn, want ik wilde niet alleen baby’s. Dit is iets wat iedereen kan leren in 1 dag, als je het al niet kon. Je moet er misschien een passie voor hebben en een beetje gevoel, maar ik zou het liefst in praktijk brengen waar ik 4 jaar voor heb gestudeerd. Ik ga aan de social worker vragen of ik misschien wat kortere dagen mag maken en dat ik dan met Lea mee ga naar een school in een Township. Daar hebben ze mijn hulp echt echt nodig en zijn de kinderen ook een stuk ouder. Ik wil wel erg graag bij Heartlands blijven, want deze kids genieten ook zo van de aandacht dat ik dat hen absoluut wil blijven geven! Plus heb ik het grootste respect voor de mensen die hier werken elke week. Ze zijn enorm tof en heel lief voor me. Ze praten ook gewoon Afrikaans en gaan ervanuit dat ik het versta. Dit is toch best lastig met het accent hoor. Ze zeggen ook gewoon alles in meervoud. Het is niet hij organiseert, maar het is: hij organisieren. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

Met al de donaties ga ik in ieder geval zorgen voor boekjes (die hebben ze bijna niet) en voor de rest ga ik rustig kijken wat ze echt nodig hebben en kom ik erop terug 😊

Maandag gaan we weer even boodschappen doen en verder met het verkennen van Zuid-Afrika!! Ik hoop ook eindelijk naar Kaapstad zelf te kunnen volgende week. Gelukkig heb ik nog ff 😊